بزرگترین سرمایه...
انسان موجود خودخواهی است. وقتی پای درد و بلای خودش به‌میان بیاید به چیز دیگری فکر نمی‌کند! لذا فرموده‌اند مواظب باشید موقع مرگ، شیطان ایمان‌تان را نگیرد؛ چون آن لحظه، اوجِ درد انسان است.
ابلیس در لحظۀ مرگ انسان، وسوسه می‌کند و می‌گوید: «ببین خدا دارد جانت را می‌گیرد؛ این کارِ خداست!» یعنی می‌خواهد او را در لحظۀ مرگ، بی‌دین کند، می‌خواهد در قلب انسان نسبت به خدا ناراحتی و دشمنی ایجاد کند.
علاقه‌هایی که در دنیا به آن توجّه می‌کنی و گمان می‌کنی که «زیاد هم مهم نیست!» موقع مرگ به ذهنت می‌آید و برایت بزرگ و مهم می‌شود، لذا نمی‌توانی از این علاقه‌ها جدا بشوی و دل بکَنی!
سختیِ جان‌کندن برای این است که توجّهت از دوست‌داشتنی‌‌های دنیایی‌ات کنده شود. لحظۀ وحشتناک و هولناکی است؛ اما گریه‌کن امام‌حسین(ع) در این لحظۀ سخت، یک سرمایۀ بزرگ دارد؛ موضوعی که هروقت به آن فکر می‌کند، اصلاً خودش را فراموش می‌کند، آن هم «حسین» است...
پ. ن:حجت الاسلام علیرضا پناهیان
