بهار تویی...

بهار تویی که می آیی... 

و

دستهایم شکوفه می دهند ناغافل... 

نیامدی...

دوباره

صبح... 

ظهر... 

نه!!! 

غروب شد... 

                     نیامدی...! 

خدانگهدار ماه من...

حسن ختام آخرین دقایق و ساعات ماه قشنگ تولد من تیرماه« به به از این خودشیفتگی» که خیلی هم گررررم بوووود امسال...  دوست دارم یکی از غزلهای استاد منزوی رو که خیلی بهش علاقه داشتم و دارم رو اینجا بزارم باشد که برگ سبزی تحفه ی درویش... ( :

.... 

چشمتو وا کن که سحر تو چشم تو بیدار بشه

صدام بزن که از صدات باغ دلم بهار بشه

اونکه میخواد میون ما_منو و تو_ دیوار بکشه

دل میگه نفرینش کنم،به درد من دچار بشه

یه دل نه صد دل چیزی نیس وقتی تماشات میکنم

میگم توی دلم که کاش دلم هزار هزار بشه

بارون سنگم که بیاد برنمیگردم از تو من

از این که بدتر نمیشه،هرچی میخواد بزار بشه! 

دلم میخواد یه روز که تو بالای برجت ایستادی

یهو افق چاک بخوره جاده پر از غبار بشه

من برسم صدات کنم تا یه نفر که جز تو نیست

از اون بالا بیاد پایین به ترک من سوار بشه

هی بزنیم به اسبمون بریم به شهری که در اون

سحر پشت سحر بیاد،باهار پشت باهار بشه

***

با من بیا،با من بمون،نذار که تنها بمونم

نذار که خونه ی دلم،دوباره تنگ و تاربشه

شاخای دیوو میشکونم،سر به ستاره میزنم

یه روز اگه دستای من با دستای تو یار بشه

عاشق شیم و دعا کنیم که شاید از معجز عشق

یه روز بیاد که روزگار، دوباره روزگار بشه... 

پ. ن: تصویر زیبا و مندرج فوق قطعا متعلق به ماه دلربای بهار می باشد فلذا صرفا برای جلوه دادن به مطلب بکار رفته است«هر چند ماه منحصربه فرد تیر هم فاصله ی زیادی از بهار نگرفته(:»