جاذبه ی عشق...

عجب مسیری ست این طریق الحسین...!!! 

چطور میشه آدمها انقدر عاشق هم میشن؟؟ چطور  انقدر دلها به هم نزدیک میشن؟؟

یکی زحمت اینهمه راه رو به جون میخره و هر قدمی که برمیداره به نیابت از یه عزیزی هست که میدونه چقدر دلش میخواسته اونجا باشه و نتونسته و نشده... 

یکی دیگه حواسش هست که اگر توی مسیری که داره قدم بر میداره امام زمانش باهاش همقدم شده و خودش خبر نداره توی سلام کردن پیش دستی میکنه و چه شیرینه جواب اون سلام..... 

یکی دیگه همه جور وسیله ای همراه خودش آورده و مثل یه جعبه ی کمکهای اولیه ی سیار، فقط منتظره یه نفر لب تر کنه و... 

یکی دیگه شاید خرج سفرش رو به زحمت جور کرده باشه اما یه قدری پول کنار گذاشته تا اگه توی سفر دست زائر امام حسین (ع) خالی شد به دادش برسه...

تنها یک دلیل برای این وسعت مهربانی میشه پیدا کرد:

جاذبه ی حسین علیه السلام 

و عجب جهانی هست این جهان طریق الحسین...