این دل درهم...

از اینکه حسین سالار شهیدان شد

فهمیدم

جسم 

د

ر

ه

م

را خوب تر می خری.. 

+این دل درهم ما را هم بخر! 

+درهم بخر که سخت گرفتار و درهمیم.. 

شما گفتی بیا و من اومدم...

سر سفرت منو نشوندی حسین.. 

نمکت رو به من چشوندی حسین.. 

اونقدر آقایی که این بده رو.. 

توی روضت بازم کشوندی حسین.. 

لبیک یا حسین لبیک یا حسین

کیه که قلب اون اسیر نشده.. 

هیچ کس از روضه ی تو سیر نشده.. 

شما گفتی بیا و من اومدم.. 

شما گفتی بیا تا دیر نشده

لبیک یا حسین لبیک یا حسین

اذن حضور...

دلم پر میزنه برا روضه ی آقا...برای حال خوب و حس سبکی اشکای بعد از روضه... 

تا امروز که هنوز قسمتم نشده جایی برم دیگه کم کم دارم نگران خودم میشم... 

البته دیشب هم خواهری زنگ زد که بریم هئیت مداح سیدرضا نریمانی اما بدلایلی نشد... 

امشب شب چهارم و شب حر  و فرزندان حضرت زینب(س)  هست؛ 

کاش امشب خودشون بطلبن و اجازه ی حضور بدن... 

مسئله این است..

♦️ مساله گریه نیست... مساله سیاسی است..

🔸امام حسین با عده کم همه چیزش را فداى اسلام کرد؛ مقابل یک امپراتورى بزرگ ایستاد و «نه» گفت؛ هر روز باید در هر جا این «نه» محفوظ بماند. و این مجالسى که هست مجالسى است که دنبال همین است که این «نه» را محفوظ بدارد.

 💬 بچه‏ ها و جوان هاى ما خیال نکنند که مسأله، مسأله «ملتِ گریه» است! این را دیگران القا کردند به شماها که بگویید «ملتِ گریه»! آنها از همین گریه‏ ها مى ‏ترسند، براى اینکه گریه‏ اى است که گریه بر مظلوم است؛ #فریاد_مقابل_ظالم است. دسته‏ هایى که بیرون مى‏ آیند، مقابل ظالم قیام کرده‏ اند. این ها را باید حفظ کنید. این ها شعائر مذهبى ماست که باید حفظ بشود. اینها یک شعائر سیاسى است که باید حفظ بشود. بازیتان ندهند این #قلم_فرساها!

 صحیفه امام، ج‏۱۰، ص۳۱۶ 

🔸مسأله، مسأله گریه نیست. مسأله، مسأله تباکى نیست. مسأله، مسئله سیاسى است که ائمه ما با همان دید الهى که داشتند، مى ‏خواستند که این ملتها را با هم بسیج کنند، اینها را یکپارچه کنند تا آسیب ‏پذیر نباشند.

 صحیفه امام، ج۱۳، ص ۳۲۳

یکبار دگر...

ارباب صدای قدمت می آید.. 

هنگامه ی اوج ماتمت می آید.. 

ما در تب و تاب غم تو می سوزیم

یکبار دگر محرمت می آید.. 

راهی حرم...

بنده ی گدا کجا که شامل لطف رضا بشود.. 

عبد بی حیا کجا که راهی کرب و بلا بشود.. 

خجلت زده ام کردی... 

از بس که کرم کردی.. ‌

از لطف گدایت را راهی حرم کردی... 

پ. ن: بعد از یه مدت خیلی طولانی ان شاءالله راهی حرم امام رئوف هستم و فقط خدا و آقای رئوفم میدونند که چه حس وصف ناشدنی دارم و چقدر این چند بیت وصف حال و هوای منه... 

تحت ولای حیدرم...

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام

با علی...

غدیر

ماجرای بالا گرفتن دستان علی نیست

این دستان من است که.. 

با علی

به آسمان تو،رسیده است... 

میدانی خدا؟

من هر چه دارم از همین دستها دارم

که روزی، حبیب تو،نشانم داده است! 

غدیری ام...

... ساقیا آمدن عید مبارک بادت... 

یک مصرع عشق..

چند وقتی هست که دو سه بیت و بخصوص یه مصرع از یکی از غزلهای بیاد ماندنی زنده یاد حسین منزوی بصورت ناخواسته ورد زبونم شده و وقت و بی وقت زمزمش میکنم شاید بی ربط با حال و احوال این چند هفته ی اخیرم نباشه... بهرحال هر چی هست حس خوبیه.. یه حس عاشقانه.. ^_^

***

زنی که صاعقه وار آنک ردای شعله به تن دارد

فرو نیامده خود پیداست که قصد خرمن من دارد

همیشه عشق به مشتاقان پیام وصل نخواهد داد

که گاه پیرهن یوسف کنایه های کفن دارد

کیم کیم که نسوزم من؟ تو‌کیستی که نسوزانی؟

بهل که تا بشود ای دوست!  هرآنچه قصد شدن دارد

دوباره بیرق مجنون را دلم به شوق می افرازد

دوباره عشق در این صحرا هوای خیمه زدن دارد

زنی که چنین تویی بی شک شکوه و روح دگر بخشد

بدان تصور دیرینه که دل ز معنی زن دارد

مگر به صافی گیسویت هوای خویش بپالایم

در این قفس که نفس در وی همیشه طعم لجن دارد

پ.ن: مصرعی که تقریبا ورد زبونم شده: بهل که تا بشود ای دوست!  هرآنچه قصد شدن دارد..